Upiór w kuchni (1993)

"Upiór w kuchni" to niepodważalny dowód na to, że komedia przede wszystkim aktorami stoi. Tu znów, podobnie jak w "Arszeniku..." wspaniałą kreację stworzyła Irena Kwiatkowska. Zachwycającej manierami, urokiem osobistym i opanowaniem w krytycznych sytuacjach damy nikt nie posądziłby o niecne czyny - nikt poza niezdarnym i na pozór zupełnie pozbawionym inteligencji inspektorem policji.
W rolach inspektora Hunta i jego przełożonego Fuddlera reżyser obsadził aktorów o wielkiej vis comica, Wiktora Zborowskiego i Krzysztofa Kowalewskiego. Zabawna komedia niesie też przewrotne przesłanie o szkodliwości oglądania telewizji. Tyle w niej teraz brutalności i frustracji, wiadomości o zbrodniach, seksie, wszelkiego rodzaju wynaturzeniach, że dystyngowane damy nie chcą jej oglądać. Z nudów lęgnie się zbrodnia. Pani Laura Collins i jej córka Cynthia, prowadzące cichy pensjonat na peryferiach spokojnego miasteczka, w niezwykły sposób urozmaicają sobie życie. W pensjonacie zjawia się właśnie mężczyzna o dość oryginalnym sposobie bycia, podający się za komiwojażera. Mike chce spędzić w willi "Lotus" spokojną noc. Mile ugoszczony przez obie panie nie przypuszcza, że za chwilę stanie się świadkiem i uczestnikiem przerażających i niezwykłych wydarzeń.

Komedia kryminalna utrzymana w klimacie czarnego humoru angielskiego, do złudzenia przypominająca najbardziej brytyjski z gatunków, wyszła spod pióra Janusza Majewskiego ukrywającego się pod pseudonimem Patrick G. Clark. Realizacja nawiązuje do złotego okresu słynnej "Kobry". Już w samym tytule twórcy spektaklu przywołują wcześniejszą wersję "Upiora w kuchni" (1976), z Zofią Mrozowską i Grażyną Staniszewską w rolach pań Collins, z Romanem Wilhelmim, Markiem Walczewskim i niezawodnymi funkcjonariuszami Scotland Yardu w osobach Jana Machulskiego i Wiktora Zborowskiego. Oczywiste są także skojarzenia z klasyczną komedią kryminalną "Arszenik i stare koronki" - ten tytuł wspomina zresztą wprost barman Bob, który akurat oglądał "Arszenik..." jako najlepsze antidotum na trywialne kłopoty dnia codziennego. Wszystkie wymienione spektakle cechuje mistrzowska realizacja; zwarta konstrukcja, zaskakujące puenty, świetne role. [TVP]



A↗
B↴




Autor sztuki: Patrick G. Clark (pseud. - rzeczywiste: Janusz Majewski)
Tytuł oryginalny: brak informacji
Przekład: Janusz Majewski (taka informacja pojawia się w napisach spektaklu)
Produkcja: 1993
Premiera TV: 16 wrzesień 1993

Reżyseria:


Muzyka:


Obsada:
Laura Collins

Cynthia Collins

Mike Speely

inspektor Hunt

barman Bob

komisarz Fuddler

pastor Sheppard

Marcus

lekarz sądowy

sierżant Griggson




Notatki:
Na początku lat 1990. pan Majewski przypadkiem zobaczył w telewizji powtórkę swego spektaklu z 1976 . i stwierdził, że obecnie zrealizowałby go inaczej. W ten sposób w 1993 r. powstała druga wersja sztuki.


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


200423

(POL) polski,




















Brak komentarzy:

Prześlij komentarz