Ziemia jałowa. Tak można nazwać świat, w którym Makbet toruje sobie drogę do tronu. Kraina umęczona wojną. Bez życia. Tylko na niebie wciąż kłębią się burzowe chmury.
Wajda rozgrywa tragedię w rzeczywistości, która przeszła już niejedną zagładę. Ale będą następne: w pierwszej scenie widać ciągnące się aż po horyzont trupy w czarnych workach; w ostatniej znów jest ich już pełno. Zabicie Makbeta nic nie zmienia w obowiązującym porządku. Uśmiercenie skrytobójcy nie przegoni ciężkich obłoków. Oto Shakespeare bez nadziei i bez wielkich osobowości. Dookoła krążą postacie w wojskowych uniformach. Wśród nich Makbet i jego żona. Reżyser podkreślał ich wiek: „Zrozumiałem, że (…) są ludźmi dojrzałymi. Makbet i Lady Makbet mordują, bo to ostatnia okazja, żeby z tego życia coś zgarnąć, i zrobią wszystko, żeby to uzyskać”.
Autor sztuki: William Szekspir (William Shakespeare)
Tytuł oryginalny: „Macbeth”
Przekład: Antoni Libera
Produkcja: 2010
Premiera TV: 25 maj 2010
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Makbet
Lady Makbet
Macduff
Duncan
Malcolm
Banquo
Lenox/Siward
Rossa
Angus
Morderca/Seyton
Morderca/Żołnierz
Lekarz Szkocki
Odźwierny
Lady Macduff
Dama Dworu
Wiedźma
Wiedźma
Wiedźma
Sługa Makbeta
Fleance
Donalbain
Syn Lady Macduff
-
-
Marek Golonek
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Notatki:
Telewizyjny Makbet z 2010 roku poprzedzony był spektaklem w Starym Teatrze. W 2004 roku wiązano z nim spore nadzieje. Liczono, że Wajda stworzy dzieło na miarę dawnych realizacji (reżyser był jednym z budowniczych potęgi krakowskiej sceny, autorem pamiętnych inscenizacji, takich jak Noc listopadowa Stanisława Wyspiańskiego, tryptyk wg dzieł Fiodora Dostojeskiego: Biesy, Nastasja Filipowna, Zbrodnia i kara, czy Hamlet (IV) Williama Shakespeare’a. Twórca mówił: „Makbeta jako sztukę o władzy już wielokrotnie widzieliśmy. Ja mam nadzieję, że uda mi się z aktorami wydobyć temat zbrodni i kary – w tym tajemnica tej sztuki, jej siła i piękno”.
W 2004 roku Makbet częściowo zaspokoił oczekiwania publiczności. „Obrany przez Wajdę kierunek interpretacji wydaje mi się nietrafny, nieskuteczny – pisała Beata Guczalska. – Rozumiem jednak, że reżyser chciał się odwołać do sumień tych, którzy odpowiadają za przemoc i wojny w świecie współczesnym. Bo choć odżegnywał się od polityki w spektaklu, to jednak ubierając aktorów w czarne mundury współczesnych sił specjalnych, wskazał wyraźnie obszary, których Szekspirowska tragedia może dotyczyć. (Nieprzypadkowo też zespół wyszedł do oklasków w dniu premiery z pomarańczowymi wstążeczkami poparcia dla demokracji na Ukrainie)”. Z kolei Tomasz Mościcki podkreślał plusy adaptacji Wajdy. „Z tekstu wypadła właściwie tylko jedna scena: morderstwo Banka, a pierwsza scena z Wiedźmami przeniesiona została do finału spektaklu. Zapowiedź powtórnego spotkania stała się tym samym zapowiedzią, że wojna nigdy nie skończy się na dobre, że historia Makbeta wkrótce się powtórzy”.
Reżyser mówił o telewizyjnej realizacji: „Powstał zupełnie inny obraz, choć styl, obsadę i dekoracje przenieśliśmy wiernie z oryginalnej inscenizacji. Pozostał zimny klimat świata zminimalizowanego do kilku odcieni: czerni, szarości, błękitu. Dodaliśmy jednak efekty specjalne, przez co widowisko stało się czymś z pogranicza kina i teatru”. Komputerowe efekty specjalne przygotowała Alvernia Studios, pierwsza w powojennej Polsce niepaństwowa wytwórnia filmowa.
[NInAteka]
200202
(POL) polski,
- BRAK ILUSTRACJI -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz